این روزها نفرات زیادی این سوال ذهن شان را درگیر کرده که چرا فلانی از این دارو نتیجه گرفت و سلامت خود را بازیافت ولی روی من جواب نمی دهد. در این مطلب قصد دارم که به این سوال شما پاسخ دهم.
شما احتمالاً در تلویزیون مجلات روزنامه ها یا از نفرات مختلف شنیده اید که میگویند فلان چیز برای فلان مریضی خیلی خوب است. اگر نگوییم بیسوادی است ولی میتوان گفت کم لطفی خیلی ها را می رساند که طب سنتی را به سخره گرفتند.
اساس کار طب سنتی بر روی مزاج است و این مزاج های هشتگانه هر کدام با یک دارو درمان می شود در مجموع می توان گفت یک دارو در یک گروه اثر ۱۰۰ درصدی دارد در دو گروه دیگر اثرات کمتر در بعضی بی اثر در بقیه نتیجه عکس می‌دهد اگر با مصلح هم مصرف شود باز هم نمی‌توان گفت نتیجه صد در صدی به همراه دارد. برای مثال امکان دارد به یک شخص نیم کیلو خرما بدهیم بخورد در حالی که مزاج او گرم است، همین باعث می شود اثرات جبران ناپذیری برای شخص به وجود آید در عین حالی که همین شخص می تواند نیم کیلو خیار بخورد و هیچ مشکلی هم نداشته باشد حال برعکس این را هم در نظر بگیرید، کسی که سرد مزاج است و می توانند خرما بخورد ولی در عین حال نمی توانند زیاد خیار بخورد.
در مجموع نمی‌توان گفت که همه اشخاص میتوانند از فلان چیز به عنوان دارو استفاده کنند این مشکل اول این است که در کشور ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم. فرد خود را استاد طب سنتی هم می‌داند و شاید مریدانی هم داشته باشد تجویز را برای همه می دهد و مردم از طب سنتی دلزده می شوند.
برای این مورد ابوعلی سینا کتاب قانون را نوشت تا بتواند بفهماند که باید از اول درد را درآورد وبعد با توجه به مزاج شخص داروی مناسب را برای تجویز کرد.
مورد بعدی در اثر نکردن داروها که هم این روزها خیلی مهم است نوع داروی گیاهی است الان در بازار همه چیز قلابی هم پیدا میشود برای مثال گزنگبین به دو نوع اصلی و قلابی تقسیم میشود. وقتی قرار باشد شخص با گزنگبین خوب شود، دیگر گزنگبین قلابی و دست ساز اثر نخواهد داشت.
مورد بعدی گونه های مختلف گیاهی است که با هم فرق می‌کند برای مثال آویشن که در شیراز است د مقابل آویشن که در طبس است، که البته امکان دارد نوع گونه و گویش محلی هم در این زمینه تغییر کند. برای مثال در بعضی از جاهای جنوب خراسان به کاکوتی آویشن می گویند.
مورد بعدی قدمت داروی گیاهی است بعضی از داروهای گیاهی با گذشت زمان اثر خود را از دست می دهند یا این اثر به صورت ناچیز در می آید. مصداق بارز آن را میتوانید در جوشانده های سرماخوردگی که در سوپرمارکت ها به فروش می رسد ببینید که عمدتاً مخلوطی از گلهای سال های قبل هستند.
مورد بعد مقدار مصرف داروها است که بعضی ها عادت دارند دارو داروی گیاهی را که باید در یک روز استفاده شود، در چند روز استفاده می‌کنند.
مورد بعد نحوه پخت داروی گیاهی که باید معلوم شود داروی گیاهی پخته شود یا خام و یا جوشیده شود. برای مثال اسطوخودوس را نباید جوشاند چون با جوشاندن اسطوخودوس اثرات درمانی آن کم میشود و گاهی کامل از بین میرود و یا ممکن است یک گل را باید دم کرد ولی دیر دم است و اگر کمتر دم بکشد اثرات خود را نمی بخشد و یا یک گل ممکن است با دم کردن زیاد اثرات خود را از دست بدهد.
مورد بعدی مدت زمان مصرف دارو است. یک دارو ممکن است با یک بار مصرف نتیجه بدهد ولی در بعضی از بیماریها، مصرف باید مداوم تر باشد. برای مثال در کبد چرب شما نمی توانید با مصرف یکی دو روزه، نتیجه بگیرید و باید شش ماه تا یک سال داروی گیاهی مصرف کنید و در عین حال رژیم بگیرید تا کبدچرب شما از بین برود.
نتیجه گیری به این شکل می شود که اگر یک روز از یک بیماری به وسیله طب سنتی نجات پیدا نکردید مشکل از دارو و طب سنتی نیست بلکه باید خیلی حرفه ای دارو را تشخیص داد و حرفه ای تر مصرف نمود.